با سلام
سرانجام اسراییل به ایران حمله مستقیم نمود.
جنگ جنگ است کسانی موفق خواهند بود که از زمان و مکان درست استفاده کنند.
هرچند هنوز امار درست از حادثه بیان نشده است. اما همین که اجازه به خود داد ه است حمله کند. این کار سخت شده است.تجاوز تجاوز است سکوت جایز نیست.باید راه کار اساسی ذاشته باشند مقامات .
حالا واکنش ایران مهم تر است
ابعاد حادثه برای اینده منطقه و ایران مهم است.
برخی خواهان سکوت و عدم واکنش هستند.یعنی تسلیم. ایا با تسلیم مشکلات حل می شود پس چرا لیبی نماند.
برخی هم خواهان واکنش هستند. حمله کنیم تا بمانیم؟هزینه جنگ زیاد است ولی ادامه راه امکان پذیر است.
انچه متاسفانه در حال شکل گرفتن در جامعه است به نظر تقسیم جامعه است. که در هیچ کجای دنیا چنین رفتاری شکل نمی گیرد مگر ایران.
شما حتی اگر در مناطق روستای ایران از حق خود در استفاده از اب یا راه عبور زمین یا باغ کوتاهی کنی سال ایند بسختی می توانید حاکمیت خود را برای ادامه کار ثابت کنی.گذشت همیشه هم خوب نیست.
به نظر در شرایط امروز اگر پاسخ داده نشود و این حمله وضربه کار ساز برای اسراییلی ها باشد. یعنی ترس ان ریخته باشد پس باید منتظر سیلی های بعد ی هم باشند. انها به هیچ عهدی پایدار نیستند چرا چون منافع انها برایشان مهم است.
پس ایران شبیه به سوریه شده است.این یعنی خطر موشکبار کل ایران از نظامی تا صنایع و خانه مردم .
ایران با سکوت و کم تحرکی می تواند به هدف هر هفته و شاید هر روزه اسراییل وحتی کشور های منطقه شود.
کافیه است که کودکی بزرگی را سیلی بزند دیگر کودکان هم سعی در خود نمای خواهند داشت برای سیلی زدن.
جنگ در هیچ شکل ان درست نیست
باید منتظر حمله از اذربایجان وحتی امارات هم باشیم شاید عراق و افغانستان و حتی عثمانی یا ترکیه.در بیش اگر شیر نباشد شغالان خود نمای خواهن کرد.
اما در برخی موارد حضور در جنگ یعنی بودن یا نبودن حتی برای ادامه نسل ها یک قوم یا اینده یک کشور .
امروز اگر کشوری از حق ذاتی خود بگذرد شاید در چند صباحی ارامش داشته باشد اما اگر دشمن خود را برتر از او ببیند خطر نابودی اورا تهدید میکند. مانند جنگ اذربایجان وارمنستان عقب نشینی ارمنستان شد عامل گستاخی اذربایجان .تهدیدی برای موجودیت ارمنستان شد...مانند زمانی که صدام حسین با ان همه حمایت کویت سرانجام به کویت حمله کرد.حتی اگر بازی بامریکا برای برداشت صدام بوده هم باشد.باز درس اموز است
اما امروز همه می دانند یا باید وارد میدان نمی شدند یا امروز بحث مرگ و زندگی است. پس برای ماندن باید اقتدار ایجاد نمود.
باید در اقتصاد در صنعت ودر کشاورزی و درنظامیگری باید با اقتدار خودرا نشان داد.
برای ماندگاری شرایط ایجاد می کند از خود دفاع کنی و به متجاوز پاسخ دهی. و اما اگر در شرایط زمان و مکان استفاده نکنند کشور به سرنوشت بدی دوچار خواهد شد.
فشار ها افزاپش خواهد یافت تا در داخل بحران سازی شود از طرف رسانه ها ها و بخصوص مطبوعات. اگر دولت و مجلس هم نا کارامد باشند و تعارف کنند کشور رادودستی وارد بحران می کنند
برنامه دشمن در میدان هم جدا کردن همراهان ایران ازایران است از دولت بشار گرفته تا عراق.و حتی مردم لبنان
انها از پایگا های نظامی خود درست استفاده کردند در تمام ضربات به ایران این پایگا ها نقش اساسی داشتند.وتا اموروز هم هیچ پایگاهی هدف نبود. دشمنی را شاید نمی بینندان
اما ایران تا امروز نتوانسته از موقعیت های خود درست استفاده کند.
برای ارامش کشور باید با اقتدار از موجودیت کشور دفاع نمود.
با وقت کشی خطر کشور را تهدید خواهد نمود و هر چه تعداد کشته های طرفدار ایران درمنطقه بیشتر شود .خطر بیشتر می شود.
ودیر تصمیم گرفته شود جنگ به مرز ها وداخل ایران کشیده خواهد شد.
وان وقت دیگر هیچ کسی از شهر وندان ایرانی با هر گرایشی در ارامش و امنیت نخواهند بود.
ای کاش مقامات هرچند در اقتصاد و فرهنگ موفق نشدند بتواند در ارامش و امنیت کار منطقی و درست انجام دهند و ایران را بحران سوق ندهند.
بقول فوتبالی ها حمله بهتر از دفاع است چون در دفاع یک اشباه موجب باخت و پشیمانی می شود. امادر حمله موقعیت گل زدن ایجاد می شود وکمتر درواز تهدید می شود.
اینکه چرا به کشور های منطقه که باانها همکاری نمودند هیچ اسیبی نمی رسد موجب می شود در حمله بعد بیشتر با انها همکاری کنند.
چرا به دکشورهای عراق امارات بحرین و ترکیه اذربایجان اردون هیچ پاسخ عملی داده نشد.
اگر رجز خوانی هم می کنید یک عمل هم داشته باشید