آمدی و دل ما بردی و رفتی ای ماه!
با تو خوش بود سحرهای «بِکَ یا الله» (۱)
چه سحرها، چه سحرهای خوشی بود و گذشت
چه خبرها، چه سفرهای خوشی بود و گذشت
نظر لطف خدا بود که افتاد به ما
تشنگی، فرصت سیراب شدن داد به ما
یاد جوع و عطشِ روز قیامت کردیم
یاد ظهر عطش‌افروز قیامت کردیم (۲)
گفته بودم دل من! ماه شو و روشن شو
رمضان است، ز مَن‌ها بگُذر، ایمَن شو
به خدا چلّه‌ی عشق است همین سی‌روزه
می‌توان بار سفر بست همین سی‌روزه
گفته بودم که فقط چند سحر فرصت هست
چند بار ای دل من! بغض تو این ماه شکست؟
روزی‌ات شد سفری در دل شب، با مولا؟
سفری تا سحرِ «فُزْتُ وَ رَب» با مولا؟ (۱)
تشنگی ذکر لب ما شده بود این یک‌ماه
روزه شد روضه‌ی لب‌های اباعبدالله
سوختیم آه به یاد لب عطشان حسین
یاد لب‌های ترک‌خورده‌ی طفلان حسین
ای خوشا آن که سبک‌بار به عید آمده است
آن که با وعده‌ی دیدار به عید آمده است
آن که عیدانه ز لبخند امامش دارد
چشم بر آمدن ماه تمامش دارد
تو عزیز دو جهانی و فقیریم، فقیر
یوسفا «أَوْفِ لَنَا الْکَیْل»، تو ما را بپذیر (۴)
نوبهارا! دل پرخون چمن را دریاب
روزه‌داران فلسطین و یمن را دریاب
طاقت امت جدّت به خدا طاق شده
آه خونین‌جگرا‌ن، شعله‌ی آفاق شده
کاش آیینه‌ی دل، مات جمال تو شود
عید ما رؤیت ابروی هلال تو شود
مادران شهدا! عید مبارک باشد
ای خوشا صبر شما، عید مبارک باشد
همسران شهدا! همسفران شهدا!
عید شد، میرسد از فاطمه عیدی به شما
موسم بندگی یار مبارک باشد
مردم ای مردم بیدار! مبارک باشد
عید فطر آمده، باشیم به فکر فقرا
عید فطر آمده، «قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا» (۵)
مردم ما دلشان صبر زلالی دارد
سفره‌ی کوچکشان نان حلالی دارد
همه هستند اگر نوبت ایثار شود
پای کارند اگر موسم پیکار شود
گله‌مندند ولی حُجب و حیایی دارند
مردم ما چه گذشتی، چه وفایی دارند
ای نشسته صف اول! صف ایثار آنجاست
آن سوی «نرده»... ببین... لذت دیدار آنجاست
نکند «نرده» میان تو و مردم باشد
دردِ دل‌ها پسِ این فاصله‌ها گم باشد
دوستان! صدق و صفای دهه‌ی شصت چه شد؟
راستی حال‌وهوای دهه‌ی شصت چه شد؟ (۶)
آن مدیران جوانی که جهادی بودند
بی‌تکلّف، ز همین مردم عادی بودند
شور آن شعله مگویید که خاموش شده
«اختلاس» آمده، «اخلاص» فراموش شده
ای نشسته صف اول! به عدالت برخیز
مانده بر شانه‌ی تو بار امانت برخیز
عَلم داد برافراز، که ملت هستند
دل به شاهینِ ترازوی عدالت بستند
همتت قطع ید دانه‌دُرشتان باشد
وای اگر دزدی از این قافله آسان باشد
وای اگر توصیه و نامه پذیرد قاضی
داد و بیداد اگر رشوه بگیرد قاضی
شکر کن، این‌همه نعمت نرود از دستت
قدر دان، فرصت خدمت نرود از دستت
صف اول، صف خدمت، صف مردم‌داری
یک نفر نیست مخاطب، همه هستند آری
گر به یک نقد رود صبر و قرارت از دست
صف اول منشین، بین جماعت جا هست
سعی کن در سعه‌ی صدر شوی پیش‌قدم
رهبری گفت که من نیز صف اولی‌ام (۷)
گوش کن قصه‌ی پرغصه‌ی بیکاران را
شِکوه‌ی کارگران و کامیون‌داران را
چه شده ارز؟ که مات‌اند همه تاجرها
نرخ مسکن چه شد؟ آه از دل مستأجرها
کاش آرام کنیم این نگرانی‌ها را
سعی ما سد کند این موج گرانی‌ها را
معدن رنج، دل کارگران است هنوز
چشم مردم به عدالت، نگران است هنوز
سنگر توست همین میز و امیدی‌ست به تو
آن سوی میزِ تو چشمان شهیدی‌ست به تو
گره ار وا نکنی خود گرهِ کار مباش
برنمی‌داری اگر بار کسی، بار مباش
عید شد، آمدن عید مبارک بادت
وان مَواعید که کردی، نرود از یادت (۸)
عیدِ رسوا شدن دشمنِ پیمان‌شکن است
روز یکدل شدن و جشن خروش وطن است
شد عیان بر همه دنیا که چهل سال چرا
بود ورد لب ما، مرگ به تو آمریکا...
چند روزی به تو و عهد تو دادیم زمان
چند روزی محک تجربه آمد به میان
تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد
تا سیه‌روی شود هر که دروغش باشد (۹)
هان! مپندار که پیمان‌شکنی آسان است
نقض این عهد میندیش که بی‌تاوان است
پنجه در پنجه مشو روبهکا! با شیران
آن که با آن طرفی، جان جهان است: ایران
یک‌شبه بر طمع خام شما پایان داد
موشک ما که در آفاق شما جولان داد
پشت گوشت بنویس این سخن، این سیلی را
که یکی گر بزنی، می‌خوری از ما ده تا (۱۰)
شریان‌های حیاتی جهان در کف ماست
تنگه‌ی هرمز و دریای عمان در کف ماست
صبر کن روز پریشان شدنت نزدیک است
لحظه‌ی سخت پشیمان شدنت نزدیک است
قفل تعلیق به امید خدا می‌شکنیم
هرچه زنجیر کشیدی همه را می‌شکنیم
چرخه‌ی هسته‌ای از نو به تکاپو افتد
آب رفته همه باز آید و در جو افتد
دست تو رو شد و شرّت کم و ننگت افزون
پنجه از دستکش مخملی‌ات زد بیرون (۱۱)
شرّ تو از سرمان کم شده حمداً لله
دشمنی‌هات مسلّم شده حمداً لله
دولت ما شده هشیارتر، ان‌شاءالله
مجلس ما شده بیدارتر، ان‌شاءالله
دل به لبخند که بستیم؟ خدایا! تو ببخش
پای عهد که نشستیم؟ خدایا! تو ببخش
حیف از آن سعی و از آن آمدن و رفتن‌ها
که شده با لگد بوالهوسی باد هوا
دشمن است او، چه سگ زرد و چه روباه سیاه
دشمن است او، چه دموکرات و چه جمهوری‌خواه
باید این تجربه در مدرسه تدریس شود
سند محکم بدعهدی ابلیس شود
دل به لبخند که بستیم، عدو غَدار است
وقتِ اظهارِ «اَشدّاءُ علی الکُفار» است
پس اگر ذکر تبرّای کسی گشته قضا
حال فریاد کند مرگ بر آمریکا را...
گفته بودند که امضای فلان تضمین است
نه فلان ماند و نه امضاش، حقیقت این است (۱۲)
زان هیاهو چه به جا مانده به غیر از اسمش
جسدی مانده ز برجام و ز روح و جسمش
بوی فاسد شدنش نیز بلند است بلند
اُدکلن‌های اروپایی اگر بگذارند
اُدکلن‌های اروپایی بی‌خاصیتی
که ندارند به جز گیج شدن منفعتی
این اروپا مگر آن نیست که در سعدآباد
بست پیمان و بلافاصله دادش بر باد؟
ترس و ترساندنِ از جنگ غلط بود غلط
ترس، دروازه به تحریم گشوده‌ست فقط (۱۳)
مشکلی نیست که با همّت ما حل نشود
کارها کاش به برجام معطّل نشود
آنچه باعث شده تحریم شود طاقت‌سوز
اقتصادی‌ست که وابسته به نفت است هنوز
نفت ما جوهر امضا شدن تحریم است
نفت ما خونِ دمادم به تن تحریم است
تکیه بر همت خود کن که فرج خواهد شد
ما برآنیم که تحریم، فلج خواهد شد
پشت سر، لشکر فرعون و مقابل، دریاست
ذره‌ای ترس به دل راه مده، حق با ماست
نیل اگر هست عصا در کف موسی هم هست
مژده‌ی «إِنَّ مَعِیَ رَبِّی» آقا هم هست (۱۴)
با توام ای سند جعلی باران‌دیده!
موریانه‌زده! طومارِ به هم پیچیده!
ای به هر جنگ جهان، نحسی راه تو دلیل
ننگ بادا به تو و مرگ به تو اسرائیل
ای که از عمر تو جز بیست خزان برجا نیست
حرص بیهوده نخور، نام تو در فردا نیست
از سوی کرب و بلا عازم راه قدسیم
روز پیکار همه عضو سپاه قدسیم
قدس ای قدس! پی یاری تو از همه‌سو
میرسد لشکر پیروز «رِجالٌ صَدَقوا»
می‌رسیم از ری و بلخ و نجف و شام و حجاز
صف به صف تا که بخوانیم به صحن تو نماز
مژده ای قدس که آیات رهایی با ماست
بزن ای قلب فلسطین که صدایت زیباست
رود، آن نیست که سنگی به رهش سد نشود
رود، آن است که در راه مردّد نشود
چشم این رودِ چهل‌ساله به دریاست هنوز
یک جهان، نهرِ دعا پشت سر ماست هنوز
اولین بارقه‌ی صبح سپید است امید
نفَسِ زخمی جانباز و شهید است امید
دشمنانی که گرفتند شهید از من‌وتو
وای از آن دم که بگیرند امید از من‌وتو
دل ما مانده به پیروزی فردا روشن
دل ما روشن و راه حججی‌ها روشن
متاسفانه قسمت های از واکنش دنباله طرح و نگاه ترامپ بود.
اینکه اب سنگین و اورانیوم نفروشیم درست همان درخواست ترامپ بود که اجرایی شده است.
این رفتار همراه با ترس با دادن زمان به اروپا بدتر و حقیر تر بود.
باز دادن زمان به سه کشوری که هیچ سودی به نفع ایران در این یک سال نداشته اند. دادن زمان به انها اشتباه بود.
بهتر بود برخی رفتار های مقتدرانه در چار چوب همان برجام ننگین ادامه می دادند.
یعنی کاهش سطح بازرسی و دیگر روش ها
این پاسخ بجز زمان سوخت خیری نخواهد داشت. و هر روز بجز گرانی و بحران سازی در ایران سودی نخواهد داشت.
انتظار واکنش اقتدار امیز داشتیم.
بازی برجام باید همزمان با امریکا پایان می یافت و اگر هم قرار به ادامه این بازی ننگین است باید کمی شهامت نشان داده شود.
مشکلات داخلی باید سر سامان یابد و جلوی دلالی و گرانی گرفته شود.
نظارت و کنترل بازار مدیریت ادارات و سازمانها پاسخگو بودن به مشکلات
امیدواریم در سالگرد خروج امریکا از برجام دولت روحانی با واقعیت بین الملل اشنا شده باشد
و بداند جر با اقتدار نمی توان در مقابل انها به حقوق خود دست یافت.
انتظار مردم در مقابل کارشکنی امریکا و اروپا واکنش محکم و طوفانی است
نه رجز خوانی و وعد دادن .
امروز باید دولت ایران ثابت کند برای استقلال ایران برنامه دارد و کشور را تسلیم نکند.
تا کنون برجام جز باتلاقی برای ایران خیری نداشته است.
تنها حسن برجام افشای هویت واقعی اروپا وامریکا بود به دولتمردان وابسته به غرب
امیدواریم جناب روحانی و تیمش اینبار پاسخی محکم بدهند.
در صورتی که قرار باشد پاسخ سطحی بدهن همان سکوت بهتر است
ایران باید علاوه بر پاسخ محکم به بد عهدی امریکا اروپار هم بی نصیب نکند.
ایران رفتار روحانی می توان تاثیر مثبت داشته باشد اگر با اقتدار و صلابت عمل کند.
کاهش سطح بازرسی ها
باز کردن برخی پلمپ ها
تعیین تکلیف برای ورود بازرسان خاص به ایران/ ورود بازرسان با تابعیت امریکا ممنوع شود.
اغاز بکار برخی سایت ها
بهر حال مردم پس از نزدیک به شش سال برجم برجام گفتند و دادن این همه امتیاز هویت دشمنرا دیدند
امروز مقامات ایران باید خود را نشان دهند
یک تصمیم مناسب ایران را از بحران و نقشه امریکا رها خواهد ساخت.
جنگ امریکا با ایران نظامی نیست
اما با سیاست و اقتصاد و فرهنگی بدون دادن حتی یک تلفات یا شلیک یک تیر ایران را در بحران و باتلاق فرستادن است.
راه کار ان کمی شهامت و شجاعت است.
هیچ اتفاق خواصی برای ایران پیش نخواهد امد.
برجام مرده است او در همان شک مرده بود///
چه قبول کنیم چه نکنیم
طناب برجام در منطقه با تلاقی بر گردن ایران موج خفه شدن به دست خود می باشد.
همانطور که مقامات پیشین امریکا گفته بودند بدون شلیک یک تیر ایران به پای میز مذاکره اوردند . حالا با همان روش دنبال نابودی هستند.
ره مقابله با دشمن به سبک اوست.
مصلحت اندیشی نکنیم. فریب به به چه چه اروپارا نخورید. هدف انها یکی است. کسی از ایران حمایت نخواهد کرد. حتی هم پیمانانمان چون واقعیت اقتصادی تاثیر گذار تر می باشد.
نگذاریم مشکلات تحمیلی انها مردم راعصبی کند.
با برکناری چند نفر و یا تعلیق ایران را نجات دهیم