ما که تو خونه هاى بزرگ با حیاط و باغچه و طاقچه زندگى کردیم .... ساختمان های ساده اما پر از محبت و صفا.....
خوابیدن توى پشه بند ... بدون ازار حیوانات بیدفاع
آب تنى توى حوض داشتیم . حوض های کوچک برایمان استخر های بزرگ شده بود.
کیک تولدامون خیلى بزرگ بود ... به اندازه سفره که همه می امدند نه برای رقابت برای تبریک ....
هر کى کادو میداد از صمیم قلبش بود ، کسى واسه کادو دادن ما رو قیمت گذارى نمیکرد.هدف دیدار بود نه کادو گرفتن
حتی خونه ی نوه خاله عمه بابامون هم میرفتیم میدیدیم، چقدر قوم و خویش داشتیم توی هر محله توی هر شهری یکی اشنا بود.
نه حالا که خواهر برادر هم به زور همو میبینن. جای همه خالی شده
عید واسمون شور و هیجان داشت. عید یعنی خوشی یعنی دیدن دوست و اشنا تبریک از ته دل
عیدى میگرفتیم... کم بود ولی با عشق و صف بود. رقابتی نبود هر که هرچقدر داشت.
کم یا زیاد همین که دلمون خوش میشد کافى بود.
چقدر مسافرتهاى فامیلى میرفتیم ... برای مسافرا یم طایفه باهم بودیم اینگار ایل همه کوچ کرده بودند
حالا هرکى هر جا میره میترسه کسى بفهمه! حال هیچ کسی از دیگری خبر نداره.
همه چی عالی... همه چیز ارام
همه چی باحال....
هممون عین هم بودیم.... عین گروه سرود.... لباسای شکل هم.... خونه های عین هم.....
عمه. پسر عمه . دختر عمه
خاله
دایی
عمو
مامان بزرگا و بابا بزرگا که جزء خونواده بودن
اگه می خواستیم جایی بریم گروهی میرفتیم
اگه قرار بود کاری کنیم دست جمعی میکردیم.... اتحاد داشتیم کی زیبار مشکلات تنها نماند. همه بودند احساس تنهای نکنید
کی میگه ما نسل سوخته ایم....!!! ما نسل افتخار هستیم هیچی نداشیم صداقت خوش قولی وفا و....
نه موبایلی...
نه تبلتی...
نه لپ تاپی....
نه اینترنت و فضای مجازی....
همه چی واقعی بود...
دنیای ما واقعی واقعی بود.... باهمه خوبی و بدیش.... همه چی راست راستکی بود...
تلفن که نبود اونوقتا. میرفتیم خونه همدیگه میدیدیم نیستن.... بعد میفهمیدیم اونام اومدن خونه ما... پشت در ما.... کلی ذوق میکردیم و‌میگفتیم: وااااای دل به دل راه داره.....
خلاصه که نسل سوخته خودتونین بابا..... ما عین عسل زندگی کردیم... بچگی کردیم.... حاااااال کردیم....
شاید برای برخی سخت گذشت و شاید برخی انرا برایمان سخت و نا گوار کردند ولی خدایی شما یک ارامش را تجربه نکرید. کل دنیا علیه ایران شدند مردم نمی ترسیدن هیچ می خواستند با همه بجنگند. کجا رفت شجاعت
ای کاش برخی از مقامات بداند همان نسل هنوز هستند. با مردم باشید تا همیشه کار ها درست پیش بروند. اگر شما مردمی بمانید این مردم از هسته ای از موشک وقدرت بین المللی برای شما بهتر هستند.
تقدیم به تمام کودکان زنده دل دیروز دهه ۴۰ ۵۰ . 60 و مردان و زنان سخت کوش امروز